Afronden en voorbereiden.

Hallo lieve vrienden, familie en andere geinteresseerden ;).

Vandaag is alweer mijn een na laatste dag als vrijwilliger en ben ik alweer ruim twee maanden van huis weg. Daarom vond ik het wel weer tijd om mezelf nog een laatste keer naar het hete en muffe internetcafe te slepen om nog wat verhalen en ervaringen met jullie te delen.

Mijn tijd in Can Tho is voor mijn gevoel echt voorbij gevlogen! Ondanks dat elke dag hier anders is en ik elke dag weer vanalles meemaak, kwam ik al vrij snel in een ritme en had ik toch al snel mijn draai gevonden met de projecten. Deze week was dan ook wel raar voor mij, aan de ene kant voelde het als een soort routine om naar de projecten te gaan en je ding te doen, maar aan de andere kant realiseerde ik me ook heel erg dat ik mijn tijd van helpen en vermaken van de kindjes er alweer bijna op zat. Dat voelt heel apart want ik heb zeker het gevoel dat ik nuttig ben geweest, ik heb heel wat kindjes kunnen vermaken en kunnen knuffelen de afgelopen maand en ik heb ook wel het idee dat er iets van de Engelse lessen is blijven hangen, maar ik heb ook wel een beetje een schuldgevoel dat ik niet echt meer heb kunnen doen. Natuurlijk moet ik dat ook niet van mezelf verwachten want ik kan de situatie hier niet veranderen en ik moet kijken naar de kleine dingen die ik hier verricht heb (zoals een lach op het gezicht en wat nieuwe Engelse woordjes), maar toch vind ik het moeilijk om alle kinderen en mensen die mijn hulp nog wel nodig hebben hier achter te laten en zelf weer vrolijk verder te gaan met mijn goede Westerse leven.

Ik heb in mijn laatste twee weken ook nog veel leuke dingen gedaan buiten het werk om. Zo zijn we naar de Floating Market van Can Tho geweest met een groepje. We werden om 5 uur 's ochtends al opgehaald door onze tour guide en fietsten in het donker door het stadje dat al vollop actief was met joggende en thai chi'ende mensen, heel appart om te zien als je zelf nog bezig bent met wakker worden haha. Toen we bij de haven aankwamen stond er een vrouwtje op haar bootje ons op te wachten en konden we instappen. Terwijl de zon opkwam bracht zij ons naar de Floating Market en daarna gingen we nog langs een fabriekje waar rijstnoedles gemaakt werden. Na een lange trip kwamen we rond 11 uur toch wel uitgeput weer aan en hebben we heerlijk een massage genoemen van wel 90 minuten. Ook ben ik afgelopen weekend met twee meiden naar Vinh Long geweest om even te ontsnappen van de toch wel drukke en chaotische stad. We verbleven in een leuke homestay op een soort eilandje van Vinh Long. Het eilandje zelf was ook weer opgedeeld in allemaal soort van mini eilandjes die met bruggetjes aan elkaar verbonden waren. Het eiland was super groen en was eigenlijk precies het beeld dat ik me voorstelde bij de Mekong Delta. Ook hier hadden we weer een boottocht gedaan en verder hebben we buiten een fietstochtje vooral heerlijk gerelaxed in de hangmat (waar we allemaal ook wel even aan toe waren).

Toch vond ik een maand als vrijwilliger net genoeg, het is psychisch en fysiek toch af en toe best zwaar om het werk te doen. Je ziet soms dingen die je liever niet had willen zien, maar vervolgens wordt je ook weer helemaal opgevrolijkt door een lief klein schatje die de slappe lach heeft of door iemand die helemaal blij is omdat hij of zij eindelijk het Engelse zinnetje volledig kan uitspreken. Verder mis ik de mensen thuis toch ook wel steeds meer maar heb ik het hier ook heel leuk en ben ik nog vollop aan het genieten. Ik ga dus eigenlijk constant door een soort emotionele rollercoaster, wat deze ervaring nog intenser en bijzonderder maakt. Ik heb daarom ook enorm veel respect voor de mensen die hier wel vier maanden zitten!

Terwijl ik dus op mijn manier de projecten aan het afronden ben en een beetje afscheid probeer te nemen van de kindjes en mensen waar ik toch wel aan gehecht ben geraakt, ben ik eigenlijk ook wel al bezig met het voorbereiden van mijn verdere reis. Ik probeer bijvoorbeeld al een beetje een route uit te stippelen, een checklistje te maken van wat ik allemaal zeker nog wil doen en ik ben aan het rondvragen naar verhalen van anderen om zo al een beeld te krijgen van wat me nog allemaal te wachten staat. Want omdat ik dit aan het afronden ben, voelt het eigenlijk ook een beetje alsof ik de hele reis aan het afronden ben, terwijl me eigenlijk nog een bijna net zo'n lange tijd aan nieuwe avonturen en ervaringen te wachten staat.

Waar ik echt heel blij van word, is het idee dat mijn mama en Erik 'dicht bij' mij zijn. Op dit moment reizen ze door Cambodja richting Vietnam waar ze mij dan op zullen wachten op het eiland Phu Quoc waar ik zaterdag heen ga. Nadat we een paar dagen gerelaxed hebben op het strand gaan we terug naar Can Tho en kan ik ze laten zien wat ik de afgelopen maand gedaan heb en wat onze vaste eet en drinktentjes waren. Het lijkt me echt super fijn om eindelijk weer iemand van thuis te zien en deze ervaring eindelijk met iemand kan delen die ik echt kent en die mij echt kent.

Vanmiddag heb ik nog een lekker middagje vrij om wat dingetjes te regelen en lekker te chillen, morgen overdag de hele dag nog projecten en morgenavond heb ik nog mijn afscheidsetentje met de mensen van het huis en wat lokale vrienden om de tijd als vrijwilliger 'officieel' af te sluiten en dan vlieg ik zaterdag middag naar Phu Quoc (hopen dat dat een groter succes is dan Happy Air haha)om weer eens even heerlijk aan het strand liggen, kan niet wachten haha!

Nou lieve mensen, dit was even een keer een wat kortere update, de volgende zal wel weer wat uitgebreider worden met alle nieuwe reisavonturen :). Ik ga nu weer verder met nog even genieten van mijn laatste daagjes hier!

Heel veel liefs,

xxxxxxx