On the road again!

Dag lieve allemaal,

Voor mijn gevoel zijn we alweer weken verder dan mijn laatste reisverslag, maar in feite zijn dat er maar twee. Er is in die twee weken echt super veel gebeurd en heb ik alweer heel wat meegemaakt. Om het een logisch verhaal te maken begin ik maar bij het begin :).

Zoals ik in mijn vorige verslag al zei heb ik mijn tijd in Can Tho 'officieel afgesloten' met een afscheidsfeestje. Nadat we met zijn alle lekker gegeten hadden in een restaurantje aan de Mekong gingen we met een groepje naar onze vaste cocktailbar en mochten we ons feestje voortzetten op het dakterras. Een erg geslaagd avondje dus!

De volgende dag nam ik het vliegtuig naar Phu Quoc. Ik was stiekem wel een beetje zenuwachtig omdat ik eindelijk mijn lieve mama en Erik weer zou zien! Eenmaal aangekomen in Phu Quoc gingen we na een paar traantjes al gauw over naar bijkletsen en genieten van de tijd die we met elkaar hadden. Mams en Erik hadden een heerlijk resort geboekt aan het strand met heel leuk personeel waar we drie nachtjes gerelaxed hebben. Om toch nog iets actiefs te doen zijn Erik en ik nog wezen duiken (kon ik eindelijk een keer mijn Open Water padi gebruiken, yess) en na drie onwijs relaxte dagen waren we uitgerust genoeg om terug te gaan naar het toch wel drukke en chaotische Can Tho, om daar de projecten te bezoeken.

Toen we 's middags aankwamen in Can Tho heb ik mama en Erik eerst een beetje rondgeleid door het stadje en de volgende dag gingen we met een scootertje naar de projecten. Was toch wel een beetje gek om te laten zien waar ik de afgelopen maand gewerkt en geleefd had en waar ik ze al die tijd over verteld had. Behalve dat het gek was, was het ook wel heel fijn om alles te laten zien omdat dat ik mijn ervaringen dan toch een stukje meer kan delen dan alleen met foto's en verhalen. Het was super leuk om te zien hoe de kinderen van het weeshuis reageerden op mama en Erik, ze werden gezien als een soort speel attractie en belaagd door een groep kinderen. Na twee nachtjes in Can Tho namen we de bus naar Ho Chi Minh vanuit waar mama en Erik weer richting huis gingen. We hadden nog twee dagen samen en hebben samen de stad verkend en lekker geshopt. Omdat het weer zo fijn was met hen vond ik het afscheid nemen toch wel weer heel moeilijk. We hebben het onwijs gezellig gehad, ik ben ontzettend verwend en ik heb echt met volle teugen genoten van de luxe die ik de afgelopen maanden toch wel een beetje gemist had. Na het vrijwilligerswerk en de tijd met mama en Erik voelde het heel gek om na al die tijd met mensen te zijn geweest weer 'alleen' verder te gaan.

Eenmaal in het hostel in HCM voelde het backpackersleven toch wel weer bekend. 's Ochtends bij het ontbijt had ik een Engels meisje ontmoet waarmee ik door de stad ben gaan lopen, het nachtleven van Ho Chi Minh heb meegemaakt en de volgende dag zijn we samen naar Mui Ne (een plaatsje aan het strand) gegaan. Ik hoopte dat Mui Ne een mooi en relaxed strandplekje was vol met backpackers, maar helaas was dat niet het geval. Er was niet echt een backpackers plaats en iedereen zat verspreid over de lange straat. Ook het strand was helemaal niet mooi of bijzonder.. Het was vooral heel vies met allemaal dode vissen en afval in het water en op een dag toen we over het strand aan het lopen waren zagen we zelfs een aangespoelde dode hond! Echt te vies. In Mui Ne wachtten we op een meisje die ik al eerder in Thailand en Cambodja had ontmoet om samen met haar verder te reizen. Ondanks dat Mui Ne niet het leukste plaatsje was waar ik geweest ben heb ik daar toch een paar leuke dagen gehad.Ten eerste al omdat onze dorm room voor de eerste nacht overbooked was en we een gratis upgrade kregen naar een 35$ kamer (heeelemaal niet verkeerd). Na een nachtje heerlijk slapen heb ik de tweede dag samen met het Engelse meisje een scooter gehuurd en hebben we het plaatsje een beetje verkent. Tijdens onze scootertocht zijn we vreselijk verdwaald en zo ver gereden dat we onszelf niet meer konden vinden op het kaartje dat we van Mui Ne hadden. Om het nog erger te maken strandden we ergens in de middle of nowhere naast een begraafplaats zonder benzine.. Gelukkig kwam er al snel een local voorbij die zo lief was wat benzine voor ons te halen (hij vroeg wel 2x zoveel geld voor een liter als dat het is bij de pomp, maargoed we konden tenminste weer verder). Nadat we weer wat benzine hadden vonden we onze weg terug en na een lange dag op de scooter zijn we gelukkig veilig en wel weer terug gekomen bij ons hostel. De derde dag kwamen we twee jongens tegen die we al eerder ontmoet hadden in HCM en met hen hebben we een Sand dune tour gedaan. We werden met een jeep opgehaald en gingen naar de zandduinen van Mui Ne om daar met Quats overheen te crossen, super gaaf! De andere dagen hebben we vooral gerelaxed en gechilled en na vier nachtjes in Mui Ne (wat eigenlijk een beetje te lang was) gingen we eindelijk verder naar het volgende plaatstje, Dalat.

In Dalat verbleven we in het Dalat Family hostel, een super gezellig hostel waarin je het gevoel had dat je in een soort grote familie beland was. Het hostel wordt gerund door een moeder met haar twee dochter en alle bezoekers noemen de moeder ook echt 'mama' en alle backpackers zijn haar baby's. Toen we daar aankwamen met al onze spullen moesten we eerst gaan zitten, kregen we een kopje thee en werd er een gratis lunch voor ons klaar gemaakt (we zagen er blijkbaar hongerig uit denk ik haha). 's Avonds kookte mama een heerlijke Vietnamese maaltijd en at je met zijn alle (denk aan 20-25 man) gezellig op de grond in de woonkamer. Na het eten dronken alle backpackers gezellig een biertje met elkaar en daarna ging vaak een grote groep, inclusief de dochters, uit. Omdat dalat aan het begin van de Central Highlands van Vietnam ligt, is er daar wat meer mogelijkheid om wat sportiefs te doen. Daarom besloten we om de tweede dag een canyoning-tour te gaan doen. De tour bestond uit hiken door de jungle, glijden door natuurlijke wildwaterbanen (lees mini watervallen), van rotsen afspringen (11 meter hoog !!) en de hoofdactiviteit was abseilen van watervallen. Het was super gaaf om te doen, hoewel ik betwijfel of sommige van de activiteiten die we deden in Nederland toegestaan zouden worden. Tijdens mijn een na laaste waterval waarvan ik moest abseilen ging het wat minder goed en heb ik me toch echt niet altijd veilig gevoeld. Omdat ik daar best wel van geschrokken was, besloot ik de volgende waterval even over te slaan en het wat rustiger aan te doen. Op de derde dag in Dalat besloten we dat het tijd was om wat meer van Dalat te gaan zien. We hebben door de stad gelopen, zijn naar het 'crazy house' geweest (wat eigenlijk gewoon een hotel is wat lijkt op de attracties in de Efteling). Helaas was het weer wat minder in Dalat en hebben we voor het eerst serieuze regenbuien meegemaakt en was het ook best wel fris af en toe. Op een gegeven moment tijdens onze wandeling door de stad viel de regen opeens met bakken uit de hemel en moesten we met 5 mensen schuilen in een piepklein ATM hokje, wat toch eigenlijk ook wel weer een hilarisch momentje was.

Wat erg populair is om te doen in Vietnam, is een Easy Rider tour. Dat houdt in dat je achterop de motor gaat bij een Vietnameze tourguide die je meeneemt naar kleine dorpjes en super mooie natuur terwijl hij je ondertussen vanalles kan vertellen over de Vietnameze cultuur en geschiedenis. Dalat scheen een goede plek zijn om de tour mee te beginnen, dus besloten we met een groepje meiden een tour te doen van Dalat naar Nha Trang. Hoewel Dalat een goede plek is om te beginnen moet je toch heel voorzichtig zijn met het kiezen van je Easy Rider. Er zijn namelijk heel veel mannen die zich voordoen als Easy Riders en je gewoon van plaats naar plaats te brengen zonder daar een echte tour van te maken. Toen we het met de meiden allemaal eens waren over onze 'hoofd easy rider' (we hadden eerst nog een kennismakings rondje gemaakt, zodat we de motors en de andere easy riders konden zien) vertrokken we op onze vierde dag in Dalat.

De tour duurde drie dagen en we waren met een groepje van 6 meiden. Tijdens de tour kwamen we langs de mooiste natuur die ik tot nu toe gezien heb, kleine hele arme dorpjes, lokale fabriekjes en pagoda's. Hoewel ik natuurlijk al deels 'het echte Vietnam' gezien heb in Can Tho was deze tour toch wel weer een eye opener. De boerderijen waar de mensen leven zijn echt een wereld van verschil met hoe de mensen leven in een stad zoals Can Tho of Ho Chi Minh. Er is zo veel meer armoede op het platte land. Tijdens een bezoekje aan een Long house dorpje begonnen de kindjes spontaan te huilen bij het zien van 6 blanke meiden omdat ze dat gewoon nog nooit gezien hadden. Onze hoofd Easy Rider (de man die alles een beetje regelde) was een hele slimme man en ook erg kritisch op zijn eigen land. Hij vond het namelijk helemaal niet goed dat al de jungle gekapt werd voor het verbouwen van groente en fruit, ook zag hij in dat de Vietnameze politie en politiek heel currupt was en kon ons daar ook veel over vertellen. Helaas waren niet alle Easy Riders zo kritisch.. Ik kon namelijk duidelijk het cultuurverschil voelen tussen mijn rijder en ik. Hij kon namelijk met een big smile vertellen dat de honden die met zijn tienen in een mini hokje achterop de scooter vervoerd werden om op de BBQ te belanden, terwijl ik bijna van de motor af wilde springen om die arme beestjes vrij te laten. Ook vond hij het heel grappig om mijn verschrikte gezicht te zien op de lokale markt waarbij de dieren voor je neus afgeslacht worden. Ik kan het hem natuurlijk niet kwalijk nemen, hij is hier op gegroeid en dit is wat hier normaal is.. Maar toch kan ik er nog steeds van gruwelen. Behalve de af en toe verwarrende cultuurverschillen hebben we het heel leuk gehad! Het was super gezellig om de tour met een groepje te doen, we hebben ontzettend veel lol gehad op te motor en ik heb me gelukkig, op een mini momentje op de snelweg na, niet onveilig gevoeld. De Easy Riders waren super aardig en de tour was zeker het geld waard!

Tijdens de tour hadden we aan de hand van de negatieve verhalen over Nha Trang besloten dat we vanuit Nha Trang meteen de nachtbus zouden nemen naar Hoi An. Eenmaal aangekomen in Nha Trang waren we heel blij dat we er meteen weer weg konden, de stad zag eruit als een soort party plaatje aan de costa brava, alle borden en menukaarten waren in het Russisch en er was zo goed als niks meer te zien van de Vietnamese cultuur. Dus na drie dagen lang reizen mochten we onze tocht nog even voortzetten met een lange en toch niet zo'n heel comfortabele nachtbus.

Gelukkig was Hoi An de lange rit helemaal waard! We hebben een leuk hostel met een zwembad en het oude stadcentrum van Hoi An is echt super mooi. Hoi An staat bekend als het stadje waarin veel reizigers kleding op maat laten maken en ik ,als toch wel een kleine kledingfanaat, kan dat natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan haha! We hebben met de meiden de eerste dag in heerlijk geshopt en zijn voor mijn gevoel bijna alle kledingmakers langs geweest om de modellen en stofjes te bekijken en aan het eind van de dag besloot ik een jurk voor mij op maat te laten maken. Nu worden er nog wat kleine aanpassingen gedaan en als het goed is, is hij dan helemaal klaar!

Sinds de Easy Rider tour ben ik weer herenigd met twee meisjes waarmee ik het vrijwilligerswerk gedaan heb en besloten we een stukje samen te reizen. Wel een beetje gek om hen in een andere omgeving dan Can Tho te zien, maar wel super leuk omdat we in die tijd toch echt wel een band hebben opgebouwd en het is heel fijn om met mensen te zijn die je wat beter kennen. We hebben besloten om morgenochtend verder te gaan naar Hue wat vijf uurtjes met de bus verder naar het noorden is.

Dus dat weer mijn avonturen tot nu! Vanavond gaan we weer lekker ergens eten en dan waarschijnlijk nog wat drinken met de mensen in ons hostel en dan morgenochtend weer verder naar het volgende plaatsje!

Tot snel weer!

Veel liefs,
xxxxx